Elle avait pris la Route du Nord
En regardant les hirondelles qui s’envolaient
Avec un coeur qui battait fort
Avec son âme sur les pavés
Elle avait pris la Route du Nord
A la recherche d’un petit grain d’éternité
Afin de retarder la mort
A la recherche de son sort
A la recherche de son sort
Elle avait pris la Route du Nord
Dans l’ignorance si Dieu pourrait lui pardonner
Portant le deuil de ses remords
Avec des yeux qui font pleurer
Elle avait pris la Route du Nord
En demandant au vent de pouvoir lui parler
Avec son innocence d’antan
Tournant une page de son passé
Tournant une page de son passé
Elle parcourait le paysage désolé
Cent mille fois déjà partie dans ses pensées
Elle avait simplement suivi son coeur
Un coeur qui avait dit
Qu’il était temps de dire adieu et de se quitter
Qu’il était temps de dire adieu et de se quitter
Et puis, j’ai pris la Route du Nord
Avec un sac à dos, jusqu’à la corde usé
Rempli de rêveries d’antan
A sa recherche, sans m’arrêter
Et puis, j’ai pris la Route du Nord
Errant le long d’anciennes briquetteries plombées
Avec un coeur qui battait fort
Avec mon âme sur les pavés
Avec mon âme sur les pavés
Ze had de weg naar het noorden genomen
Kijkend naar de wegtrekkende zwaluwen
Met een hevig bonzend hart
Met haar ziel op de straatstenen
Ze had de weg naar het noorden genomen
Op zoek naar een klein beetje eeuwigheid
Op zoek naar een klein beetje onsterfelijkheid
Op zoek naar haar lot
Op zoek naar haar lot
Ze had de weg naar het noorden genomen
Onwetend of God haar zou kunnen vergeven
Droeg ze de rouw van haar knagend geweten
Met ogen die doen huilen
Ze had de weg naar het noorden genomen
En ze vroeg of ze met de wind mocht spreken
Met haar kinderlijke onschuld van vroeger
Sloeg ze een bladzijde van haar verleden om
Sloeg ze een bladzijde van haar verleden om
Ze dwaalde door het verlaten landschap
Al ontelbaar vaak in gedachten vertrokken
Ze had gewoonweg haar hart gevolgd
Een hart dat had verteld dat het tijd was
Om vaarwel te zeggen en uit elkaar te gaan
Om vaarwel te zeggen en uit elkaar te gaan
Ik heb toen de weg naar het noorden genomen
Met een tot op de draad versleten rugzak
Gevuld met herinneringen aan vroeger
Onophoudelijk op zoek naar haar
Ik heb toen de weg naar het noorden genomen
Zwervend langs grijze, oude steenbakkerijen
Met een hevig bonzend hart
Met mijn ziel op de straatstenen
Met mijn ziel op de straatstenen